«σου το ’χα πει, σου το ’χα πει, δεν είμαι εγώ
για προκοπή» Ζηλεύω, λοιπόν, τους άγνωστους συντελεστές του λαϊκού άσματος, την πάμφωτη ανωνυμία τους, την άκρατη ηγεμονία τους στις καθημερινές διαθέσεις των συμπολιτών μου.
για προκοπή» Ζηλεύω, λοιπόν, τους άγνωστους συντελεστές του λαϊκού άσματος, την πάμφωτη ανωνυμία τους, την άκρατη ηγεμονία τους στις καθημερινές διαθέσεις των συμπολιτών μου.
(με ΚΛΙΚ στην εικόνα μετάβαση στην αρχική ΠΗΓΗ αυτής της ανάρτησης BIBLIOTHEQUE: τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη)
Μέσα από τα σφάλματά του διατρανώνεται το λαϊκό τραγούδι, μέσα από τα λεκτικά ατοπήματα, τις ποιητικές υπερβολές και τα υπαρξιακά αδιέξοδα. Η μαυροντυμένη νεαρά που με συντρόφευε (μαύρο μπλουτζίν, μαύρο μεταξωτό πουκάμισο, μαύρα μακριά μαλλιά να της κρύβουν το πρόσωπο), στο ταξίδι μου προς τη Λάρισα, με την ταχεία άμεσης προτεραιότητας INTER-CITY, είχε περασμένα τα ακουστικά του γουόκμαν στ’ αυτιά της κατά το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Στη διθέσια μοναξιά μας, εγώ διάβαζα Λόρκα στην κοπιώδη μετάφραση του Βασίλη Λαλιώτη «Ποιητής στη Νέα Υόρκη» και πίστευα πως με απομόνωνε η ποίηση, εκείνη πίστευε πως την απομόνωνε η μουσική.
Επίλογος μιας ερωτικής τραγωδίας στα Μανιάτικα του Πειραιά, όπου ο σύζυγος σκότωσε χθες τη νεαρή γυναίκα του και αμέσως μετά τίναξε τα μυαλά του στον αέρα. Δύο μικρά παιδιά ορφανά, θα παρακολουθήσουν σήμερα την κηδεία των γονιών τους και θα αντιμετωπίσουν τη μοίρα τους κοντά σε συγγενείς. Μια νοσηρή ζηλοτυπία όπλισε το χέρι του Παν. Παπαδάκου 35 χρόνων, ο οποίος στις 9.10 το πρωί περίμενε τη γυναίκα του στη γωνία των οδών Κουμουνδούρου και Αρτεμισίου. Όταν η Κούλα Παπαδάκου-Αρβανίτη 27 χρόνων φάνηκε στη στροφή πηγαίνοντας στη στάση των λεωφορείων την πλησίασε ο Παναγιώτης απειλητικά. «Και τώρα το τέλος. ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ», της είπε με ψυχρή φωνή. Τα λόγια του συνόδεψε με δύο σφαίρες διαμετρήματος 9 μιλιμέτρ.
«Τις δύο σφαίρες», διαβάζουμε εμείς «διαμετρήματος 9 μιλιμέτρ, τις συνόδευσε με τα λόγια ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ».Ας μας συγχωρήσει ο ανώνυμος αστυνομικός συντάκτης της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ (23/7/94), την αντιστροφή των δύο τελευταίων προτάσεων της λιτής και άψογης περιγραφής του. Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία που κατονομάζει στην πρώτη αράδα του κειμένου του χωρίς να την υποψιάζεται, βρίσκεται κατά τη γνώμη μας, στις τέσσερις λέξεις απ’ το ρεφρέν γνωστού λαϊκού τραγουδιού. Όταν κάποιος επιλέγει ως κορύφωση του προσωπικού του δράματος έναν παρόμοιο τρόπο, δεν ευθύνεται το λαϊκό τραγούδι. Δίνει όνομα στα συναισθήματα, λεκτικοποιεί τις συγκινήσεις, προσφέρει λόγο και λαλιά στους αναλφάβητους, δηλαδή σε όλους μας. Αναλφάβητοι των αισθημάτων καθώς είμαστε όλοι μας, στην πηγή του προστρέχουμε, ξεδιψάμε και ξαναγεννιόμαστε. Ποίος από εμάς δεν έχει λουσθεί σε αυτή τη σύγχρονη Δελφική Κασταλία πηγή;
Ζηλεύω, λοιπόν, τους άγνωστους συντελεστές του λαϊκού άσματος, την πάμφωτη ανωνυμία τους, την άκρατη ηγεμονία τους στις καθημερινές διαθέσεις των συμπολιτών μου.
Ζαλίζομαι κάθε φορά που συλλογίζομαι, τα συγγραφικά δικαιώματα που τους αναλογούν, από τα ημερήσια πάθη μας. Το κοπυράιτ του έρωτα, του χωρισμού, και της αγάπης γενικώς, εκείνοι διακινούν, εκείνοι το κατέχουν. Ως ποιητής λοιπόν, καταθέτω στέφανο τιμής στον επώνυμο στιχουργό, πού θα κατακτήσει ανώνυμος τη δόξα.
Τη δόξα τη φαντάστηκα ως «διθέσιο αεροπλάνο που σέρνει πίσω του μια διαφημιστική κορδέλα, ανήμερα του μεγάλου καύσωνα, κι ως καταναλώσιμο αγαθό έναν και μόνον στίχο μου να τον διαφημίζει». Η αιγαιοπελαγίτικη αισθητική του Κώστα Μαυρουδή, αρκούσε κάποτε σε όλους εμάς τους Έλληνες που ορεγόμασταν τους κεντροευρωπαίους. Πρόβαλε όμως ο Γκανάς, εξ Ηπείρου ορμώμενος, ως εφιάλτης, να διατρανωθεί ως ποιητής μέσα από τα προσωπικά του λάθη, εκλαμβάνοντας (μέσα στο όνειρο του Τήνιου) ως μονοκινητήριο ένα ΤSEROKI 960.
Στα Παλαιοφάρσαλα έμαθα τα νέα, αν και θα προτιμούσα να μην γνώριζα τίποτα γι αυτήν. Ήταν από τη Χίο κι έτρεχε προς τη Χαλκιδική. Ο ερωμένος της, συμμετείχε σε κάποιο συνέδριο εκεί. Της είχε υποσχεθεί πως θα την έπαιρνε μαζί του στο Πόρτο Καράς, άτυπο μήνα του μέλιτος, τριήμερο χαράς. Όμως τα γύρισε την τελευταία στιγμή, προτίμησε τα σίγουρα, τα ασφαλή, την σύζυγό του μετακίνησε ομού μετά του εαυτού του. Εκείνη δεν σκεφτότανε να πάει να τα τσουγκρίσει, το ίδιο τρένο θα’ περνε αμέσως και θα γύριζε πίσω-δεν θα πατούσε καν το πόδι της στη θεσσαλονίκη. «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη ξημερώματα» άκουγε και ξανάκουγε, «Στο Σου-μι-τζου κάποια βραδιά» και τα τοιαύτα.
Της είπα πως μόλις προερχόμουν από έναν άτυχο έρωτα. Πως πρόδωσαν και μένα αφού είχα κι εγώ προδώσει. Μου κρέμασε αυθόρμητα τα ακουστικά στ’ αυτιά, και άρπαξε απτά χέρια μου το όμορφο βιβλίο, ενός μεγαλύτερου χωρισμού, μιας πιο ακραίας απόγνωσης. Καθώς εγώ κυλούσα στα όμορφα λαϊκά, αναθυμώντας τα παλιά, τουτέστιν δηλαδή πάει να πει, όλη την πρωθύστερη καταγωγή μου, κι έφτασα μάλιστα να ντραπώ για την αμέλειά μου, στον Μητροπάνο συγνώμη να ζητώ για την αμάθειά μου, πως δεν τον γνώριζα πιο πριν και να με συγχωρεί, δεν θα το επαναλάβω-εκείνη σκόνταφτε με μιας στα ελληνικά του Λόρκα και της πίκρας. Πόσο μεγάλη είναι η γλώσσα μας, που χωράει τα ισπανικά κι όλες τις άλλες γλώσσες; Ποίος ξέρει αλήθεια να μου πει, ποίος φταίει πιο πολύ, για τα ελληνικά μας; Ο Αγγελάκας; ο Σαββόπουλος; ο Παπαδόπουλος ή ο Λαλιώτης; Φταίει ο μεταφραστής ή ο Λόρκα που δεν έγραψε μόνον τραγούδια;
Πριν απ’ τον ποιητή, υπήρξε ο τροβαδούρος του νέου κύματος Πατίλης. Μήπως οι υποψήφιοι ποιητές πρέπει να σταδιοδρομήσουν πρώτα στο λαϊκό τραγούδι; Γιατί όσα δεν μας αποκαλύπτονται σε ολόκληρο ταξίδι, να συντελούνται την ύστατη στιγμή;
Ετοίμαζα ήδη τις αποσκευές, μπαίναμε πια στη Λάρισα κι έπρεπε να κατέβω, κι εκείνη ξεφύλλιζε ακόμη το βιβλίο:
«Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαδιά», είπε, «ψάχνω και δεν το βρίσκω»
[ΠΗΓΗ: Σωτήρης Παστάκας, Η φιλόμουσος Νεαρά, Τεθλασμένη Ψηφιακή Βιβλιοθήκη http://bibliotheque.gr/ ]
[Σ’ αυτό το ιστολόγιο αντιγράφω και επικολλώ μία ανάρτηση κάθε φορά, απ’ αυτές που τυχαία «συναντώ» στη μεταμεσονύχτια βόλτα στα ιστολόγια που παρακολουθώ έτσι όπως τα φέρνει στο e-προσκήνιο η μηχανή αναζήτησης της google, ένα πρόσχημα κι αυτό να φέρομαι στη Σιωπή «όπως η βροχή στους τσίγκους, ρυθμικά με ανωτερότητα». Με ΚΛΙΚ στην εικόνα μετάβαση στην ΠΗΓΗ αυτής της ανάρτησης: BIBLIOTHEQUE]