Ακόμα κι αν κάποιος από εμάς διατηρούσε αμυδρές, έστω, ελπίδες για το αντίθετο, τα τελευταία γεγονότα στην κρατική (και δημόσια;) ραδιοτηλεόραση το επιβεβαίωσαν απολύτως. Άλλωστε, καιρό τώρα η συγκεκριμένη λεξούλα είχε γίνει κοινόχρηστη στα χείλη των περισσοτέρων Νεοελλήνων, επαγγελματιών και μη της πολιτικής.
Εντάξει, το καταλαβαίνω.
Εντάξει, το καταλαβαίνω.
(με ΚΛΙΚ στην εικόνα μετάβαση στην αρχική ΠΗΓΗ αυτής της ανάρτησης BIBLIOTHEQUE: τεθλασμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη)
Υπάρχει η πολιτική αντιπαράθεση που φτάνει στα όρια της πολιτικής αγένειας. Υπάρχουν (ακόμα) τα πάσης φύσεως συμφέροντα ενός αρρωστημένου, στη βάση του, συνδικαλιστικού κινήματος που εννοεί να συμπεριφέρεται σαν κράτος εν κράτει . Υπάρχουμε εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, που , ενώ καταγγέλλουμε την έξωθεν επιβαλλόμενη χούντα, ξεχνάμε επιμελώς να συντρίψουμε πρώτα τη «χούντα» μέσα μας. Αυτήν που εξέθρεψε τόσα χρόνια γενιές ανίκανων πολιτικών, αυτήν που τους θεοποίησε, αυτήν που συντήρησε το ρουσφέτι, τον πολιτικό αμοραλισμό και την κερδολαγνεία, αυτήν που έριχνε στο «πυρ το εξώτερον» την… τέως αμαρτωλή ΕΡΤ.
Ωστόσο, όλα έχουν τα όριά τους… Το «έχουμε χούντα», πέραν του ότι αναιρεί ανιστόρητα ένα πολύ πρόσφατο κομμάτι της πολιτικής μας ιστορίας, μας οδηγεί και στη μυωπική αντίληψη της σημερινής πραγματικότητας .
Και η διαστρεβλωμένη αποτύπωση της πραγματικότητας μας διαμορφώνει ένα πλασματικό πλαίσιο για την αντιμετώπισή της, γιατί μας στερεί την ουσιαστική δράση, αυτήν που συνάδει σ’ ένα τοπικό και διεθνές πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον με συγκεκριμένους όρους και συνθήκες. Το «έχουμε χούντα», βέβαια, μπορεί και να μας βολεύει, στο βαθμό που, σαν άλλη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, αίρει από τις πλάτες μας τις όποιες ευθύνες έχουμε ως πολίτες αυτής της Πατρίδας. Σίγουρα, όμως, το «έχουμε χούντα» έφερε την αληθινή χούντα στο εθνικό κοινοβούλιο…
Ας το πάρουμε χαμπάρι. Η Ελλάδα θ’ αλλάξει όχι με κραυγές και υπερφίαλες εκτιμήσεις. Όσο κι αν δε μας αρέσει, θ’ αλλάξει μέσω της συνείδησης του πόνου και της απώλειας. Τώρα που οι τράπεζες σταμάτησαν να δίνουν δάνεια για να κάνουμε ηλιοθεραπεία στην Ψαρού, ας συνειδητοποιήσουμε ότι η πορεία είναι από τα κάτω προς τα πάνω, έχοντας ουσιαστική γνώση των λαθών του παρελθόντος. Κι αν αυτό σας φαίνεται κάπως καταθλιπτικό, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω τα λόγια του Βρετανού δραματουργού Χ. Μπάρκερ:
«…νομίζω πως οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ωραίοι πεσμένοι καταγής παρά όρθιοι».
[ΠΗΓΗ: ΓιώργοςΧρυσουδάκης, Bibliotheque ΤεθλασμένηΨηφιακήΒιβλιοθήκη]
[Σ’ αυτό το ιστολόγιο αντιγράφω και επικολλώ μία ανάρτηση κάθε φορά, απ’ αυτές που τυχαία «συναντώ» στη μεταμεσονύχτια βόλτα στα ιστολόγια που παρακολουθώ έτσι όπως τα φέρνει στο e-προσκήνιο η μηχανή αναζήτησης της google, ένα πρόσχημα κι αυτό να φέρομαι στη Σιωπή «όπως η βροχή στους τσίγκους, ρυθμικά με ανωτερότητα». Με ΚΛΙΚ στην εικόνα μετάβαση στην ΠΗΓΗ αυτής της ανάρτησης: BIBLIOTHEQUE]