Χρόνια τώρα πιστεύαμε πως η οργάνωση ομάδων με παραστρατιωτικούς όρους και εμφάνιση, σε συνδυασμό με τον πρωτόλειο μυστικισμό, τη θρησκευτική προσήλωση στον αρχηγό, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, ήταν καταδικασμένη στο κοινωνικό περιθώριο [Αντιγραφή και επικόλληση από: ΤΑ ΝΕΑ (Ανορθόδοξα Τάκη Θεοδωρόπουλου):
Από τη δεκαετία του '80 τους παρακολουθούμε να συλλέγουν αδικήματα του Ποινικού Κώδικα. Με κορυφαία την καταδίκη του Περίανδρου για απόπειρα ανθρωποκτονίας έχουν συνδέσει τη σταδιοδρομία τους με πράξεις βίας, ρατσιστικής και όχι. Χρόνια τώρα πιστεύαμε πως η οργάνωση ομάδων με παραστρατιωτικούς όρους και εμφάνιση, σε συνδυασμό με τον πρωτόλειο μυστικισμό, τη θρησκευτική προσήλωση στον αρχηγό, τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, ήταν καταδικασμένη στο κοινωνικό περιθώριο. Μαζί και τα παγανιστικά σύμβολα. Στο κάτω κάτω η ελληνική κοινωνία δεν υπήρξε ποτέ ρατσιστική, όπως μας άρεσε να βαυκαλιζόμαστε. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής ήταν συμπτωματική, γινόταν με νομικά αντιβιοτικά και εντοπισμένη δράση. Δεν είναι το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίστηκε κατ' αυτόν τον τρόπο από την πολιτική τάξη. Το «εντάξει, μωρέ, δεν έγινε και τίποτε» υπήρξε το κυρίαρχο ιδεολόγημα μιας Ελλάδας που έβρισκε τον εαυτό της αρκούντως μεθυστικό ώστε να χάνει τον χρόνο της με την αντιμετώπιση προβλημάτων που δεν προβλημάτιζαν κανέναν.
Ώσπου συνέβη αυτό που έως πρόσφατα έμοιαζε αδιανόητο. Ένα κόμμα με φιλοναζιστική ρητορική πέτυχε τέτοια κοινωνική αποδοχή ώστε όχι μόνον να μοιάζει ότι έχει εξασφαλίσει την παρουσία του στο Κοινοβούλιο, αλλά και να δικαιούται να εκφράζει ανοιχτά μεγάλο τμήμα του κοινού αισθήματος. Είναι αυτό το κοινό αίσθημα που αναπτύχθηκε στις μούντζες των Αγανακτισμένων, στη ρητορική της κρεμάλας, στις ανθρώπινες χωματερές του Κέντρου της Αθήνας και, το κυριότερο, στη μαύρη νύχτα της πολιτικής μας ζωής, στην ανικανότητα της πολιτικής τάξης να δημιουργήσει κοινωνικές προοπτικές, να ιχνογραφήσει κάποιο στοιχειώδες έστω μέλλον.Απόδειξη, ο αμήχανος τρόπος, σχεδόν με νευρικό τικ μοιάζει, με τον οποίο προσπαθούν να το αντιμετωπίσουν. Λες και αν δυσκολέψουν οι όροι με τους οποίους δίνεται η ιθαγένεια στους αλλοδαπούς θα ιδρώσει το δημοκρατικό αυτί όσων ακούν την αδιάλλακτη ρητορεία του ρατσιστικού μίσους και πάνε και ψηφίζουν Χρυσή Αυγή βέβαιοι ότι τα προβλήματά τους θα λυθούν όταν και ο τελευταίος «μαυριδερός» βρεθεί στη θάλασσα, κατά προτίμηση προτού μάθει κολύμπι.
Αμήχανη η αντίδραση του υπουργείου Εσωτερικών και ακόμη πιο αμήχανη και προσχηματική η αντίδραση του κ. Βενιζέλου. Ο οποίος χωρίς να κάνει τον κόπο να αναρωτηθεί ποιες αναπηρίες της πολιτικής τάξης δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για το αδιανόητο πρότεινε τον σχηματισμό ενός Συνταγματικού Τόξου για τη ριζική αντιμετώπιση του φαινομένου. Λες και έχει να κάνει με μια κοινωνία όπου η τήρηση του Συντάγματος και των νόμων αντιμετωπίζεται με τέτοιο σεβασμό ώστε να φτάνει η ερμηνεία των διατάξεων για να ασκήσεις πολιτική. Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως τα παιδιά της μαύρης νύχτας θα ξαναγυρίσουν στις σπηλιές τους μόνον όταν η υπόσχεση του ξημερώματος δεν θα ακούγεται σαν πρόσχημα. Για να γίνει όμως αυτό χρειάζεται πολιτικό όραμα, και ποιος το έχασε για να το βρει ο κ. Βενιζέλος;
[ΠΗΓΗ: ΤΑ ΝΕΑ, Ανορθόδοξα, Τάκης Θεοδωρόπουλος 3 Δεκεμβρίου 2012]
[Σ’ αυτό το ιστολόγιο αντιγράφω και επικολλώ μία ανάρτηση κάθε φορά, απ’ αυτές που τυχαία «συναντώ» στη μεταμεσονύχτια βόλτα στα ιστολόγια που παρακολουθώ έτσι όπως τα φέρνει στο e-προσκήνιο η μηχανή αναζήτησης της google, ένα πρόσχημα κι αυτό να φέρομαι στη Σιωπή «όπως η βροχή στους τσίγκους, ρυθμικά με ανωτερότητα». Η τέχνη του καιρού μας είναι θορυβώδης κάνοντας εκκλήσεις για σιωπή!]
Image may be NSFW.
Clik here to view.![]()
Clik here to view.
