Παρατεταμένες Κυριακές με σιωπή κι ο χρόνος ανελέητος πρασινίζει και λασπώνει τη γη, ρίχνει τα παστέλ ροζ στην τυπικά χειμωνιάτικη εξοχή, σου υπενθυμίζει πως έτσι θα γίνεται [Αντιγραφή και επικόλληση από το ιστολόγιο: VOICE OFF]
Συμβαίνει κάποιες φορές.Την ώρα που απλώνεις τα ρούχα, περασμένες δώδεκα και ο ουρανός είναι καθαρός και φαίνεται η Αίγινα απέναντι. Κάποιες φορές όταν βουρτσίζεις τα δόντια σου πριν κοιμηθείς ή όταν μιλάς στο τηλέφωνο για πάνω από 5 λεπτά. Συμβαίνει να νοιώθεις άδειος,κενός, σα μια κουφάλα. Σαν τούνελ νυχτερινό. Συμβαίνει κάποιες φορές, την ώρα που κάποιος σε πλησιάζει με πείσμα και επιμονή εσύ να κάνεις όσο πιο πίσω μπορείς μόνο και μόνο για να μην πληγωθείς ξανά. Συμβαίνει την ώρα πουκάποιος διηγείται ένα σπουδαίο γεγονός της ζωής του ή όταν θυμάσαι ξαφνικά και βγάζεις το κρέας από την κατάψυξη για αύριο. Συμβαίνει να μην νοιώθεις τίποτα. Κενό.Σαν μηχάνημα προγραμματισμένο για τα επόμενα 10 λεπτά, μηχανικά να κινείσαι. Την ώρα που βλέπεις τις ειδήσεις των οχτώ, την ώρα που εκείνος δουλεύει στο σαλόνι με την πλάτη γυρισμένη στην πόρτα ή την ώρα που σχολάει το γυμνάσιο απέναντι. Συμβαίνει εκείνο το τίποτα. Εκείνο το άδειασμα. Συμβαίνει.
Και έπειτα πάλι επανέρχεσαι, σαν κάποιος να σου τράβηξε την προσοχή μετά από λήθαργο. Και μια λες, τι όμορφα που ζω και δοκιμάζω τόσα και τόσα, και από την άλλη βλέπεις τα φουντωτά σύννεφα στον ουρανό και λες, να χα φτερά να έφευγα κατά κει γιατί εδώ δεν ζω. Η αντίφαση είναι διδακτική. Όταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί, το άλλο ατροφεί. Όλα βρίσκονται εκεί και τίποτα δεν είναι όπως πρώτα.
Παρατεταμένες Κυριακές με σιωπή κι ο χρόνος ανελέητοςπρασινίζει και λασπώνει τη γη, ρίχνει τα παστέλ ροζ στην τυπικά χειμωνιάτικη εξοχή, σου υπενθυμίζει πως έτσι θα γίνεται και μετά από σένα, θα φυσά ο άνεμος με κουρασμένο θυμό, θα σου στενεύει σιγά σιγά τις αναμνήσεις ξεθωριάζοντας τα πρόσωπα όσων αγάπησες, οι ασφόδελοι ένθεν και ένθεν του χωματόδρομου θα ξαφνιάζονται με τον θαυμασμό των ποιητών, τα ραδίκια θα βράζουν στο πικρό ζουμί τους. Η πρώτη μου μαστογραφία. Η τεράστια νύχτα της καθημερινής επιστροφής. Οι νέες γνωριμίες σαν ζεστό κασκόλ. Οι χιλιάδες αλλαγές διαδρομών και ερώτων και τα μισά μισά από την δουλειά στο σπίτι και το ανάποδο.
Οι μέρες είναι πονηρές, και ύποπτες. Στην χώρα εξουσιαστές, αντιεξουσιαστές, γεμίζουν την ιδιότυπα αφόρητη ενημέρωσή μας και η μοναξιά κατοχυρώνεται ηχηρά πλέον. Μπορεί να βγει κάποιος από όλους αυτούς να μου εξηγήσει από πού ακριβώς θα αρμέξουμε ελπίδα; Όλοι είναι δικαιολογημένα εξοργισμένοι και επιθετικοί. Όλοι θέλουν να πυροβολήσουν τουλάχιστον εκατό άτομα. Όλοι λατρεύουν την αυτοδικία όπως έκανε παλιά ο Τσαρλς Μπρόνσον στις ταινίες εκδίκησης άνευ πολλών διαδικασιών. Συμβαίνει μετά από ένα μεγάλο και αδηφάγο κενό χωρίς διαλλείματα. Να θες να ακυρώσεις τα πάντα σα να μην τα έζησες ποτέ. Και μετά ξανά από την αρχή με εκείνη την μεγάλη ανηφόρα στην πλάτη.
Μάλλον πάμε για Δεκέμβρη. Το ηθικό αγωνίζεται φιλότιμα να κρατηθεί σε αξιοπρεπές τουλάχιστον ύψος αν και τίποτα δεν συνηγορεί σ' αυτό
Οι μέρες είναι πονηρές, και ύποπτες. Στην χώρα εξουσιαστές, αντιεξουσιαστές, γεμίζουν την ιδιότυπα αφόρητη ενημέρωσή μας και η μοναξιά κατοχυρώνεται ηχηρά πλέον. Μπορεί να βγει κάποιος από όλους αυτούς να μου εξηγήσει από πού ακριβώς θα αρμέξουμε ελπίδα; Όλοι είναι δικαιολογημένα εξοργισμένοι και επιθετικοί. Όλοι θέλουν να πυροβολήσουν τουλάχιστον εκατό άτομα. Όλοι λατρεύουν την αυτοδικία όπως έκανε παλιά ο Τσαρλς Μπρόνσον στις ταινίες εκδίκησης άνευ πολλών διαδικασιών. Συμβαίνει μετά από ένα μεγάλο και αδηφάγο κενό χωρίς διαλλείματα. Να θες να ακυρώσεις τα πάντα σα να μην τα έζησες ποτέ. Και μετά ξανά από την αρχή με εκείνη την μεγάλη ανηφόρα στην πλάτη.
Μάλλον πάμε για Δεκέμβρη. Το ηθικό αγωνίζεται φιλότιμα να κρατηθεί σε αξιοπρεπές τουλάχιστον ύψος αν και τίποτα δεν συνηγορεί σ' αυτό
[Σ’ αυτό το ιστολόγιο αντιγράφω και επικολλώ μία ανάρτηση κάθε φορά, απ’ αυτές που τυχαία «συναντώ» στη μεταμεσονύχτια βόλτα στα ιστολόγια που παρακολουθώ έτσι όπως τα φέρνει στο e-προσκήνιο η μηχανή αναζήτησης της google, ένα πρόσχημα κι αυτό να φέρομαι στη Σιωπή «όπως η βροχή στους τσίγκους, ρυθμικά με ανωτερότητα». Σήμερα αντέγραψα από το ιστολόγιο VOICEOFF
