Η ζωή μας ξεπερνάει καθημερινά. Όταν η ανεργία τσακίζει ζωές, ήθη, ψυχές, γράφεις, γράφεις, γράφεις για να διώξεις αυτόν τον πόνο, αυτήν την πίκρα που δε λέει να φύγει από τον οισοφάγο σου, αυτόν τον κόμπο στο στομάχι όταν παρακολουθείς τους ανθρώπους γύρω σου να πέφτουν στο κενό της ανυπαρξίας.
Ήδη από το φθινόπωρο του 2010, το θέμα της ανεργίας άρχισε να παίρνει φωτιά. Τότε ήταν που ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού εδώ του βιβλίου, από την ανάγκη να μιλήσουμε για πράγματα που βιώνουμε οι ίδιοι, είτε ως άνεργοι, είτε ως θεατές μιας έτερης δυστυχίας που δεν παύει να διογκώνεται. Έπειτα από δυο χρόνια αντίξοων συνθηκών, με συμμετοχές να έρχονται και να φεύγουν, με καμία εγγύηση ότι οι ταπεινές μας ιστορίες θα έβρισκαν την επιθυμητή ανταπόκριση από τους «επαγγελματίες» του χώρου, η προσπάθεια αυτή δίνει τους καρπούς της. Against all odds.
Τώρα που η χιονόμπαλα έγινε χιονοστιβάδα, τώρα που οι εξελίξεις μας πρόλαβαν και η σήψη επιταχύνει επικίνδυνα, η μικρή μας συλλογή αποτελεί μια φωνή αλληλεγγύης στις σύγχρονες «Οδύσσειες» καθημερινών ανθρώπων. Ενάντια στον ολοκληρωτισμό που ρουφάει με λύσσα το μεδούλι της αξιοπρέπειας, παλεύουμε με όπλα τις πένες μας -και όχι μόνο.
Αυτό το βιβλίο αφιερώνεται στους νεο-άνεργους, στους νεο-άστεγους, στις καταλήψεις και τα αυτόνομα στέκια αλληλεγγύης, στα θύματα βίας, ρατσισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού και σε όλες τις ελεύθερες ψυχές του κόσμου τούτου. [Μαρία Κατσοπούλου]
Επίμετρο: σαν άνθη της φωτιάς μου φάνηκαν αυτές οι ιστορίες
Βέβαια μερικές είναι «πεζές» -πώς να μην είναι; Αφού οι απολυμένοι είναι μια πραγματικότητα. Και έχουν φόβο. Φόβο από παντού. Είναι φυσιολογικό αυτό, επειδή μας ψεκάζουν σοκ και φόβο. Κι ο καπιταλισμός γελάει σαν μωρό. Είναι αθάνατος κι έτσι τρέφεται. Από την μαμά ανεργίτσα κι από όλο και πιο φτηνά χέρια.
Χρειάζεται να πατάμε στη γη. Αλλά και να βλέπουμε ότι υπάρχουν δύο κρίσεις: η δικιά τους κι η δικιά μας. Τι συμβαίνει μ’ αυτήν; Με την δικιά μας; Μπορεί κάποιοι να μιλήσουν για μεγάλα λόγια, ενώ το τέλος πλησιάζει. Ενώ η ζωή μοιάζει με το ξεραμένο σκατό ενός σκύλου στο πεζοδρόμιο. Μα τι πάθαμε; Γέρασε η καρδιά μας; Όμως το θέμα είναι πρακτικό. Γιατί δεν έχουμε άλλη ζωή για να τη χαλαλίζουμε έτσι. Να τρέμουμε μπρος στο κεφάλαιο. Το σύστημα είμαστε εμείς.
Το άγνωστο πάντα δημιουργούσε τρόμο. Μόνο που τώρα πιάσαμε πάτο. Κι ο πάτος δεν θα έχει τέλος, γιατί μας έσπασαν ό,τι πιο πολύτιμο είχαμε. Το ηθικό. Και το όνειρο. Μην αφήσετε αυτά να μας τα πάρουν.Το παράλογο μόνο με παράλογο αντιμετωπίζεται. Όταν όλοι και όλα σου γυρνούν την πλάτη, τότε φτάνει η ώρα για τις πιο τρελές σου σκέψεις.
Ναι, οι πρεζόδρομοι της πόλης υπάρχουν. Οι αναποδογυρισμένες τσέπες. Υφίστανται όμως και τα κοινόβια. Οι μη μεταλλαγμένοι σπόροι και οι εωσφόροι. Κι οι υπνόσακοι, γι’ αυτούς που ακόμα τους αντέχουν. Μη χάσουμε τη δημιουργικότητά μας, ούτε το χαμόγελό μας. Δεν είναι γραφικό: είναι θέμα πρακτικό.
Τα άνθη της φωτιάς παρουσιάζονται όταν η φλόγα ανάψει για τα καλά. Σε μια πλατεία, όπως η πλατεία Συντάγματος, σε μια ψυχή που επιμένει σ’ αυτόν τον αναμμένο θάνατο που φέρνει τη ζωή: σε μια ψυχή που, παρά την ανεργία, ψάχνει τον δρόμο προς την ελευθερία [Κωστής Γκιμοσούλης]
Συμμετέχουν με ανέκδοτα έργα τους οι συγγραφείς: Μαρία Γιαγιάννου, Θοδωρής Καραγεωργίου, Λία Ζώτου, Μαρία Κατσοπούλου, Χρήστος Α. Μιχαήλ, Δημήτρης Ροβόλας, Μαρία Σούμπερτ, Ελένη Τζατζιμάκη, Μαρία Τσιράκου. Συμμετέχουν με ανέκδοτες φωτογραφίες τους οι: Αλέξανδρος Κατσής, Μαρία Τσιράκου, Θεοδοσία Ζαμπάκα, Στράτος Π. Επιμέλεια έκδοσης: Μαρία Κατσοπούλου. Επιμέλεια Υλικού: Στράτος Π
Κυκλοφορεί αποκλειστικά σε e-book το δεύτερο μέρος της Τριλογίας για την Κρίση Αμ' έπος ανέργων: Oκτώ ενεργά διηγήματα, σε τιμή γνωριμίας στην πλατφόρμα της Cosmotebooks