Ήχοι της νύχτας ανοίγουν τα παράθυρα σαν προφήτες. Αντιγραφή και επικόλληση από το ιστολόγιοΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ (με ΚΛΙΚ εδώ)
Η Via dell'Amore δεν οδηγεί πουθενά.
Τον ορίζοντα ταράζουν οι αστραπές. Σε μικρή απόσταση, συντελείται το θαύμα ενός ήλιου βυθισμένου στα σύννεφα.
Δεν είναι η ανηφορική κλίση ούτε η αλήθεια που στεγνώνει το χώμα. Κανένας δεν παρεμβαίνει μεταξύ έξαψης και σιωπής. Είναι παραζάλη που γεννάει η αρχαία μνήμη του τόπου.
Το φως μετατοπίζεται. Η καταγωγή δυναμώνει από το παν και το τίποτε. Κάθε βήμα είναι συγκίνηση είτε φανέρωμα, πρώτη εικόνα που θα επιβιώσει στον χρόνο.
Οι ίδιοι ήχοι της νύχτας ανοίγουν τα παράθυρα σαν προφήτες. Τα πουλιά πετούν χαμηλά, σε σχηματισμούς πάνω από τις στέγες. Σ' αυτά τα βήματα η νοσταλγία περιέχει την αναμονή, την ομορφιά απροσδιόριστη, τη γενναιοδωρία. Οι προσόψεις των σπιτιών είναι μάρτυρες της ιστορίας.
[ΠΗΓΗ: Βασίλης Ρούβαλης, Ιντερμέδιο, Από την ποιητική συλλογή Φωνές, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2012]
[Σ’ αυτό το ιστολόγιο αντιγράφω και επικολλώ μία ανάρτηση κάθε φορά, απ’ αυτές που τυχαία «συναντώ» στη μεταμεσονύχτια βόλτα στα ιστολόγια που παρακολουθώ έτσι όπως τα φέρνει στο e-προσκήνιο η μηχανή αναζήτησης της google, ένα πρόσχημα κι αυτό να φέρομαι στη Σιωπή «όπως η βροχή στους τσίγκους, ρυθμικά με ανωτερότητα». Σήμερα αντέγραψα από το ΠΑΡΑΘΥΡΟ με ΚΛΙΚ εδώ]